بزرگترين موسسه حقوقي تهران

قانون صیغه و حقوق زن صیغه ای

در حقوق ایران دو نوع عقد ازدواج به وجود دارد. ازدواج دائم و ازدواج موقت که به صیغه معروف است. هر یک از این دو نوع عقد دارای شرایط و قانون های نیز هستند که باید آن‌ها را رعایت کرد. در غیر این صورت از نظر قانون صیغه دارای اعتبار نیستند. در این مقاله قصد داریم یکی از مباحث بحث برانگیز و پرچالش حقوقی یعنی عقد موقت یا همان صیغه موقت را بیان کنیم و از نظر حقوقی و قانون آن را بررسی نماییم.

عقد ازدواج و انواع آن

در قانون ، هنگامی که دو نفر بر کاری توافق کنند و هر یک در برابر دیگری حقوق و تعهداتی داشته باشد، می‌تواند، یکی از انواع عقد در قانون را با توجه به موضوع آن منعقد کند. ازدواج یا نکاح نیز یکی از انواع عقود در قانون است که نوع و موضوع آن با سایر عقود تفاوت‌های زیادی دارد اما در عین حال دو طرف در مقابل یکدیگر حقوق و تکالیفی دارند.

نکاح یا همان عقد ازدواج بر اساس قانون ایران به دو صورت واقع می‌شود،
که هر دو نوع آن از نظر قانونی دارای رسمیت و اعتبار هستند.
ضمن اینکه شرایط و قواعد مربوط به هر کدام از این عقود به‌طور کامل با دیگری متفاوت است.
به همین دلیل لازم است نسبت به آن‌ها اطلاع کافی داشته باشید. این دو نوع عبارت‌اند از:

• ازدواج دائم و ازدواج موقت.
• ازدواج مجدد

اصطلاح ازدواج مجدد برای دو دسته از افراد به کار می‌رود.
اول زن یا مردی که پس از فوت یا جدایی از همسر سابق خود با شخص دیگری ازدواج مجدد می‌کند.
در حالت دوم ازدواج مجدد که بار معنی منفی‌تری دارد،
زمانی‌ست که مرد با داشتن همسر دائم با زن دیگری ازدواج می‌کند که معمولا به صورت موقت خواهد بود.

طبق قانون صیغه یا در واقع ازدواج موقت ،
تکالیف مرد نسبت به زن کمتر از ازدواج دائم است و همین عامل موجب ازدواج مجدد افرادی شده است،
که به دلایلی چون اختلاف با همسر اول و عدم توانایی در پرداخت حقوق وی، به ازدواج موقت روی می‌آورند.

ازدواج موقت

در صورتی که زن و مرد برای عقد ازدواج خود مدت تعیین کنند،
عقد آن‌ها از نوع موقت خواهد بود.
در این صورت شرایط ازدواج و حقوق آن‌ها نیز متفاوت با ازدواج دائم است.

در واقع می‌توان گفت، ازدواج موقت یا متعه در عرف به نام صیغه شناخته می‌شود،
نوعی از عقد ازدواج است که بر اساس آن زن و شوهر برای مدت مشخص و محدود با مهریه توافق شده با هم ازدواج می‌کنند،
و پس از انقضای مدت، عقد و رابطه زوجیت بین آن‌ها از بین می‌رود.

طلاق در ازدواج موقت

در صیغه برخلاف ازدواج دائم، انحلال ازدواج و پایان یافتن آن با طلاق صورت نمی‌گیرد.
چرا که پس از پایان مدت عقد، رابطه نیز پایان می‌گیرد.
در عین حال اگر زن و مرد پیش از پایان مدت عقد بخواهند از یکدیگر جدا شوند،
می‌توانند بر این امر توافق کرده و مدت باقی مانده را به یکدیگر ببخشند.
در نتیجه در هیچ صورتی طلاق جایگاهی در عقد موقت ندارد.

قانون صیغه و حقوق زن صیغه ای

در حقوق ایران دو نوع عقد ازدواج به وجود دارد. ازدواج دائم و ازدواج موقت که به صیغه معروف است. هر یک از این دو نوع عقد دارای شرایط و قانون های نیز هستند که باید آن‌ها را رعایت کرد. در غیر این صورت از نظر قانون صیغه دارای اعتبار نیستند. در این مقاله قصد داریم یکی از مباحث بحث برانگیز و پرچالش حقوقی یعنی عقد موقت یا همان صیغه موقت را بیان کنیم و از نظر حقوقی و قانون آن را بررسی نماییم.

عقد ازدواج و انواع آن

در قانون ، هنگامی که دو نفر بر کاری توافق کنند و هر یک در برابر دیگری حقوق و تعهداتی داشته باشد، می‌تواند، یکی از انواع عقد در قانون را با توجه به موضوع آن منعقد کند. ازدواج یا نکاح نیز یکی از انواع عقود در قانون است که نوع و موضوع آن با سایر عقود تفاوت‌های زیادی دارد اما در عین حال دو طرف در مقابل یکدیگر حقوق و تکالیفی دارند.

نکاح یا همان عقد ازدواج بر اساس قانون ایران به دو صورت واقع می‌شود،
که هر دو نوع آن از نظر قانونی دارای رسمیت و اعتبار هستند.
ضمن اینکه شرایط و قواعد مربوط به هر کدام از این عقود به‌طور کامل با دیگری متفاوت است.
به همین دلیل لازم است نسبت به آن‌ها اطلاع کافی داشته باشید. این دو نوع عبارت‌اند از:

• ازدواج دائم و ازدواج موقت.
• ازدواج مجدد

اصطلاح ازدواج مجدد برای دو دسته از افراد به کار می‌رود.
اول زن یا مردی که پس از فوت یا جدایی از همسر سابق خود با شخص دیگری ازدواج مجدد می‌کند.
در حالت دوم ازدواج مجدد که بار معنی منفی‌تری دارد،
زمانی‌ست که مرد با داشتن همسر دائم با زن دیگری ازدواج می‌کند که معمولا به صورت موقت خواهد بود.

طبق قانون صیغه یا در واقع ازدواج موقت ،
تکالیف مرد نسبت به زن کمتر از ازدواج دائم است و همین عامل موجب ازدواج مجدد افرادی شده است،
که به دلایلی چون اختلاف با همسر اول و عدم توانایی در پرداخت حقوق وی، به ازدواج موقت روی می‌آورند.

ازدواج موقت

در صورتی که زن و مرد برای عقد ازدواج خود مدت تعیین کنند،
عقد آن‌ها از نوع موقت خواهد بود.
در این صورت شرایط ازدواج و حقوق آن‌ها نیز متفاوت با ازدواج دائم است.

در واقع می‌توان گفت، ازدواج موقت یا متعه در عرف به نام صیغه شناخته می‌شود،
نوعی از عقد ازدواج است که بر اساس آن زن و شوهر برای مدت مشخص و محدود با مهریه توافق شده با هم ازدواج می‌کنند،
و پس از انقضای مدت، عقد و رابطه زوجیت بین آن‌ها از بین می‌رود.

طلاق در ازدواج موقت

در صیغه برخلاف ازدواج دائم، انحلال ازدواج و پایان یافتن آن با طلاق صورت نمی‌گیرد.
چرا که پس از پایان مدت عقد، رابطه نیز پایان می‌گیرد.
در عین حال اگر زن و مرد پیش از پایان مدت عقد بخواهند از یکدیگر جدا شوند،
می‌توانند بر این امر توافق کرده و مدت باقی مانده را به یکدیگر ببخشند.
در نتیجه در هیچ صورتی طلاق جایگاهی در عقد موقت ندارد.